5 نوامبر 2023- یک مطالعه اخیر نشان می دهد که تیرزپاتید می تواند به طور بسیار مؤثر و ایمن به جای انسولین پرندیال(قبل از غذا) برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که قند خون آنها به اندازه ی کافی توسط انسولین پایه کنترل نمی شود، استفاده گردد.
این مطالعه درJAMA Network توسط دکتر Rosenstock J. و همکارانش منتشر شد. این یافته ها بهبودهای قابل توجهی را در کنترل قند خون، کاهش وزن قابل توجه و کاهش خطر هیپوگلایسمی نشان می دهد که به طور بالقوه چشم انداز درمان دیابت را متحول می کند.
تیرزپاتید، که یک آگونیست پلی پپتید انسولینوتروپیک جدید وابسته به گلوکز(GIP) و آگونیست گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون(GLP-1) است، در مقایسه با انسولین پرندیال به عنوان یک درمان کمکی برای انسولین پایه برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2، کارایی و ایمنی قابل توجهی را نشان داد.
در فاز 3b از کارآزمایی بالینیSURPASS-6 ، که در 135 سایت در 15 کشور انجام شد، از 1428 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 برای ارزیابی اثرات تیرزپاتید ثبت نام شد. شرکت‌کنندگانی که قبلاً انسولین پایه مصرف می‌کردند، به‌طور تصادفی برای تزریق زیر جلدی تیرزپاتید یک بار در هفته در سه دوز مختلف (5 میلی‌گرم،10 میلی‌گرم، یا 15 میلی‌گرم)، یا انسولین لیسپرو سه بار در روز قبل از غذا، در دو گروه قرار گرفتند.
نتیجه ی اولیه این مطالعه، تعیین هم ارزی(noninferiority) اثربخشی تیرزپاتید در مقایسه با انسولین لیسپرو، هر دو در کنار انسولین گلارژین، بر اساس تغییر HbA1c از سطح پایه تا هفته ی 52ام بود. مارجین noninferiority برابر با 0.3 درصد تعیین شد. نقاط پایانی ثانویه کلیدی شامل تغییر وزن بدن و درصد شرکت کنندگانی بود که به هدف HbA1c کمتر از 7.0 درصد دست یافتند.
نتایج این مطالعه به شرح زیر است:
· در هفته ی 52ام، تیرزپاتید کنترل گلایسمی بالاتری را با میانگین تغییر تخمینی HbA1c نسبت به مقدار پایه به میزان 2.1- درصد در مقایسه با انسولین لیسپرو(1.1- درصد) نشان داد. این منجر شد که میانگین سطح HbA1c در گروه تیرزپاتید 6.7 درصد، و در گروه انسولین لیسپرو 7.7 درصد گردد.
· تغییر وزن بدن به طور قابل توجهی بین دو گروه متفاوت بود، تیرزپاتید منجر به میانگین کاهش وزن قابل توجه 9.0- کیلوگرم گردید، در حالیکه انسولین لیسپرو سبب افزایش وزن میانگین 3.2 کیلوگرم شد.
· در گروه تیرزپاتید 68 درصد از شرکت کنندگان به HbA1c کمتر از 7.0 درصد دست یافتند، در مقایسه با 36درصد از افراد در گروه انسولین لیسپرو.
· علاوه بر این، مشخصات ایمنی تیرزپاتید مطلوب بود. شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده، علائم گوارشی خفیف تا متوسط، از جمله تهوع (26-14 درصد)، اسهال (15-11 درصد) و استفراغ (13-5 درصد) بود.
· به طور قابل توجهی رویدادهای هیپوگلایسمی با تیرزپاتید کمتر از انسولین لیسپرو بود( به ترتیب 0.4 رویداد در هر سال- بیمار، در مقایسه با 4.4 رویداد در هر سال- بیمار).
این نتایج برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که قند خون آنها به اندازه کافی توسط انسولین پایه کنترل نمی شوند، امیدوار کننده است. تیرزپاتید، به عنوان یک درمان اضافی در کنار انسولین گلارژین، منجر به بهبود قابل توجهی در کنترل قند خون و وزن بدن با خطر کمتر هیپوگلایسمی در مقایسه با انسولین پرندیال شد. این یافته یک راه درمانی جدید بالقوه ارائه می‌دهد که ممکن است مدیریت دیابت نوع 2 را بهبود بخشد و در عین حال برخی از چالش‌های مرتبط با انسولین درمانی سنتی را به حداقل برساند. تحقیقات بیشتر و مطالعات طولانی مدت احتمالاً بینش بیشتری در مورد فواید پایدار و ایمنی تیرزپاتید در مدیریت دیابت نوع 2 ارائه می دهد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/tirzepatide-bests-prandial-insulin-as-add-on-option-to-basal-insulin-for-improving-glycemic-control-among-diabetics-119560